In mijn hoofd landt het elke dag een beetje meer. Maar het voelt nog zo onwerkelijk. Misschien ook wel daarom voelt dit voor mij als het juiste moment om het met jullie te delen en het uit mijn overprikkelde hoofd te halen. Ik ga, na 15 jaar, mijn vaste baan opzeggen en ik heb nog geen idee wat ik ga doen. Zo, dat is eruit!! Hoe ik me hierbij voel, waarom, hoe en wat nu? Daar ga ik proberen een antwoord op te geven.
Hoe vaak heb ik wel niet met kriebels in mijn buik geluisterd naar verhalen van anderen die hun baan gingen opzeggen om hun dromen na te jagen? Nu is het mijn beurt!
15 jaar geleden
15 jaar geleden ben ik, na mijn afstudeerstage, blijven hangen als grafisch vormgever. Na een paar jaar groeide ik door en werd ik projectmanager. Er kwam langzaam steeds meer accountmanagement bij en ook sales. Ik was lid van een business club, bezocht met enige regelmaat klanten buiten de deur, ook in het Westen van het land. Naast het managen van klanten en projecten hield ik me ook bezig met (online) marketing, met strategie en met het bedenken van leuke concepten voor mijn klanten. Hartstikke leuk en afwisselend werk. Daarbij hadden we een heel fijn team met leuke inspirerende mensen. Een enorm te gek pand, elk jaar een actief teamuitje, op donderdag saladedag en fijne pauze-wandelingen. Je snapt wel waarom ik 15 jaar bleef hangen.
Maar het was te veel om in drie dagen werken te proppen, ik ‘moest’ en wilde altijd bereikbaar zijn. En ik wilde nog zoveel meer; thuis een leuke moeder zijn, creatief bezig zijn, bloggen, een schoon huis en leuke dingen doen met familie en vrienden. Toen ging het mis. Hoe mis, dat kun je lezen in mijn blog ‘Als het allemaal (even) te veel wordt’, die ik voor Vettt schreef. Ik schreef ook een blog over hoe ik mijn burn-out overleefde.
A person who never made a mistake, never tried anything new. – Albert Einstein-
Na mijn burn-out kwam ik terug in de functie als Digital Marketeer. Een hartstikke leuke functie, met ontzettend veel creatieve uitdagingen. Leuke uitdagingen, waar ik de kriebels van kreeg. Maar ook uitdagingen waarvan ik twijfelde of ik er wel gelukkig van werd. Want, ik ben een generalist. Ik weet van best veel dingen heel wat af. Maar ik ben geen specialist en dit relatief nieuwe vakgebied had heel wat dieptes. Dieptes die ik wel moest leren kennen om mijn functie goed uit te kunnen voeren.
Ik heb me de afgelopen maanden verdiept in het vakgebied online marketing, met dank aan een aantal lieve vakidioten/collega’s. Van het vakgebied wist ik natuurlijk al wel het een en ander af, toch heb ik ook ontzettend veel bijgeleerd. Het vak inspireert me en wakkert een enorme passie aan. Zo verdiep ik me, zakelijk en privé, onder andere in SEO, contentmarketing en social-mediamarketing. Daarbij werk ik al jaren als projectmanager aan (online) marketing projecten voor verschillende klanten. Het inspireren en adviseren van mensen, online en offline, vind ik super leuk om te doen. Maar of dit dé functie was waarin ik kon uitblinken?
Op de tweesprong van moeten en willen
Toen er binnen het bedrijf het één en ander ging veranderen heb ik besloten* mijn baan op te zeggen en te kiezen voor mijn vrijheid. De vrijheid om te kiezen wat ik wil doen, i.p.v. wat ik voel dat ik moet doen. Ik las er laatst een enorm inspirerend boek over.
Op de tweesprong van moeten en wil…€ 20,99
* besloten klinkt alsof het een keuze was die ik maakte in een poep en een scheet. Maar ik kan je vertellen. Daar zijn heel wat tranen, wijn, goede gesprekken, boswandelingen, nog meer wijn en wat chocola aan vooraf gegaan. Deze keuze om mijn baan op te zeggen maakte ik na 15 jaar niet ‘zomaar’.
Ik heb mijzelf in de periode dat het niet goed met me ging beloofd om steeds vaker voor mijzelf te kiezen, in plaats van klakkeloos mee te gaan met de stroom. Gewoon omdat dat makkelijk is. Ik ben in therapie geweest, heb boeken gelezen en met heel veel mensen gepraat. Want ineens iets doen wat je nooit deed gaat natuurlijk niet zomaar! Toch word ik er steeds beter in. Die was mag nog even blijven hangen, omdat ik eerst een magazine wil lezen. We blijven een dagje thuis op zaterdag, omdat ik niet meer zo nodig iets moet doen.
Maar dat zijn kleine dingen, dan de grote dingen…. Help
Toch gaan (blijkbaar) ook de grote dingen mij steeds beter af. Zo zijn we in april verhuist. En heb ik nu dus de knoop doorgehakt en ga ik mijn baan opzeggen.
The greater your storm, the brighter your rainbow
Toen ik er openlijk voor uitkwam dat ik een burn-out had kreeg ik zoveel reacties. Van mensen die hetzelfde hadden meegemaakt. Mensen die me vertelden dat ik er beter uitkwam, dat ik ‘later’ zou zeggen; het is het beste wat me is overkomen…. Ik kon daar op dat moment natuurlijk nog niets mee, hou op zeg!! Maar al vrij snel zag ik dat het waar was. En diep in mij wist ik dat zelfs al voor mijn burn-out. The greater your storm, the brighter your rainbow. De storm is voorbij, het is nu tijd voor die knalgekleurde regenboog.
Mijn baan opzeggen. Maar wat nu?
Doodeng is het. Want, wat nu? Ik kan je vertellen, ik heb nog geen idee. Nou, ik heb natuurlijk wel een beetje een idee. Ik word geen glazenwasser of financieel medewerker bij een bank. Mijn passie blijft bij het creëren, bij het inspireren, adviseren en bij (online) marketing. Maar dan alsnog ligt de Twentse wereld aan mijn voeten. En nu is het tijd om te ontdekken hoe ik verder wil. Tijd voor het ontdekken wat mijn droom is. Want ik heb echt te lang met oogkleppen rondgelopen.
If you can dream it, you can do it – Walt Disney-
Tijdens het ontdekken blijf ik natuurlijk ontwerpen, tekenen, naaien, haken en schrijven. Want creatief bezig zijn met mijn handen geeft mijn hoofd de rust die ik nodig heb om te functioneren en om vooruit te kunnen kijken. Soms kan ik een beetje doorschieten en voel ik mijn schouders trekken als ik weer eens te lang achter mijn iPad Pro of haaknaalden heb gezeten. Maar de vlinders die ik er van krijg zou ik voor geen goud willen missen.
Zo dat is eruit
Ja, dat is eruit. Ik ga mijn vaste baan opzeggen! Lang heb ik erover nagedacht wanneer het moment daar is om dit met jullie te delen. Mede omdat ik mijzelf de tijd en rust gun om na te denken, te voelen en stil te staan bij het afsluiten van 15 jaar. Want ik ga mijn collega’s, de uitdaging en de werkomgeving echt missen. Daar wil niet zomaar overheen stappen. Daarbij wil ik niet ondoordacht, overenthousiast en veel te snel in een nieuw avontuur springen. Toch laat ik me ondertussen heel graag verrassen door alles wat voorbij komt. Ik kan niet wachten!